Aktualności

Szczegóły

Poprawiono: 30 marzec 2020

Ewangelia z homilią na V niedzielę Wielkiego Postu

https://soundcloud.com/user-878620987/ewangelia-i-homilia-29032020

Szczegóły

Poprawiono: 29 marzec 2020

W związku ze stanem epidemii nie będzie mszy św. rezurekcyjnej. Pozostałe Msze w niedzielę oraz poniedziałek wielkanocny według rozkładu niedzielnego.

Msze o godz. 10:00 w obydwa świąteczne dni będą transmitowane na naszym profilu fejsbukowym: 

https://www.facebook.com/swietymarcin.slupno/

Szczegóły

Poprawiono: 29 marzec 2020

W związku z ograniczeniami spowodowanymi koronawirusem, chcielibyśmy zaproponować następujące terminy spowiedzi:

6 kwietnia (poniedziałek) i 7 kwietnia (wtorek)

spowiedź w godzinach 9:00 - 11:00 i 15:00 - 17:30

jeden ksiądz spowiada w kościele

drugi ksiądz spowiada w salce parafialnej

11 kwietnia (Wielka Sobota)

spowiedź w godzinach 9:00 - 12:00 

jeden ksiądz spowiada w zakrystii

drugi ksiądz spowiada w salce parafialnej

Szczegóły

Poprawiono: 29 marzec 2020

Pełny tekst orędzia papieża Franciszka:

„Gdy zapadł wieczór” (Mk 4, 35). Tak zaczyna się usłyszana przez nas Ewangelia. Od tygodni wydaje się, iż zapadł wieczór. Na naszych placach, ulicach i miastach zebrały się gęste ciemności; ogarnęły nasze życie, wypełniając wszystko ogłuszającą ciszą i posępną pustką, która paraliżuje wszystko na swej drodze. Czuje się je w powietrzu, dostrzega w gestach, mówią o tym spojrzenia. Przestraszyliśmy się i zagubiliśmy. Podobnie jak uczniów z Ewangelii ogarnęła nas niespodziewana i gwałtowna burza. Uświadomiliśmy sobie, że jesteśmy w tej samej łodzi, wszyscy słabi i zdezorientowani, ale jednocześnie ważni, wszyscy wezwani do wiosłowania razem, wszyscy potrzebujący, by pocieszać się nawzajem. Na tej łodzi… jesteśmy wszyscy. Tak jak ci uczniowie, którzy mówią jednym głosem i wołają w udręce: „giniemy” (w. 38), tak i my zdaliśmy sobie sprawę, że nie możemy iść naprzód każdy na własną rękę, ale jedynie razem.

Łatwo odnaleźć się w tym opowiadaniu. To, co trudno zrozumieć, to postawa Jezusa. Podczas gdy uczniowie są naturalnie zaniepokojeni i zrozpaczeni, On przebywa na rufie, w tej części łodzi, która idzie na dno jako pierwsza. I co czyni? Mimo rozgardiaszu śpi spokojnie, ufając Ojcu – to jedyny raz w Ewangelii, gdy widzimy Jezusa śpiącego. Kiedy następnie został zbudzony, uciszywszy wiatr i wody, zwraca się do uczniów z tonem wyrzutu: „Czemu tak bojaźliwi jesteście? Jakże wam brak wiary?” (w. 40).

Postarajmy się to zrozumieć. Na czym polega brak wiary uczniów, w odróżnieniu od ufności Jezusa? Oni nie przestali w Niego wierzyć, istotnie, wzywają Go. Ale zobaczmy, jak Go wzywają: „Nauczycielu, nic Cię to nie obchodzi, że giniemy?” (w. 38). Nie obchodzi Cię to: myślą, że Jezus się nimi nie interesuje, że się o nich nie troszczy. Wśród nas, w naszych rodzinach, jedną z rzeczy, która boli najbardziej, jest to, kiedy słyszymy: „Czy tobie na mnie nie zależy?”. To zdanie boli i rozpętuje burze w sercach. Musiało też wstrząsnąć Jezusem. Bo nikomu nie zależy na nas bardziej, niż Jemu. Istotnie, kiedy został wezwany, natychmiast ocalił swoich załamanych uczniów.

Burza odsłania naszą bezradność i odkrywa te fałszywe i niepotrzebne pewniki, z jakimi zbudowaliśmy nasze programy działania, nasze plany, nasze nawyki i priorytety. Pokazuje nam, jak uśpiliśmy i porzuciliśmy to, co karmi, podtrzymuje i daje siłę naszemu życiu i naszej wspólnocie. Burza odsłania wszystkie postanowienia, by „zapakować” i zapomnieć o tym, co karmiło dusze naszych narodów; wszystkie te próby znieczulenia pozornie „zbawczymi” nawykami, niezdolnymi do odwoływania się do naszych korzeni i przywoływania pamięci naszych starszych, pozbawiając nas tym samym odporności niezbędnej do stawienia czoła przeciwnościom losu.

Czytaj więcej: “Myśleliśmy, że zawsze będziemy zdrowi w chorym świecie” Orędzie papieża